Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

ΗΤΑΝ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ 13...

Μία βδομάδα σχεδόν έχει περάσει από την τελευταία Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας, σε μια ομολογουμένως πολύ σημαντική συγκυρία. Δεν ήταν μόνο η πνοή της νεολαιίστικης εξέγερσης του Δεκέμβρη και η συνεχιζόμενη οργή και αγανάκτηση της νεολαίας, αλλά και οι ναζιστικού τύπου επιχειρήσεις στην Παλαιστίνη του Ισραήλ που οδήγησαν σε έναν γύρο μαζικών Γενικών Συνελεύσεων σε όλες τις σχολές της χώρας. Στο φόντο αυτό ακριβώς, διεξήχθη και η δικιά μας, μια πολύ μαζική διαδικασία, με έντονη και πολύωρη αντιπαράθεση αντιλήψεων από τις οποίες πρέπει να εξαχθούν μάχιμα πολιτικά συμπεράσματα. Συμπεράσματα τα οποία είναι αναγκαία καθώς, είτε αφορούν την ανάλυση των αντιλήψεων εντός της συνέλευσης, είτε αποτιμούν τη δράση του συλλόγου την τελευταία βδομάδα, θα αποτελέσουν παρακαταθήκη για τις μελλοντικές επιλογές και δράσεις μας.
Καλώς ή κακώς, η συγκεκριμένη διαδικασία αναλώθηκε στην αντιπαράθεση λογικών οι οποίες περιφέρονταν γύρω από το δίπολο: κατάληψη – μη κατάληψη. Αν και αυτό το δίπολο εμπερικλείει υπαρκτές ανησυχίες του κάθε φοιτητή, στην πραγματικότητα, λειτουργεί ως αποπροσανατολιστικό τη στιγμή που δεν αναγνωρίζεται ως απόρροια ενός ευρύτερου πολιτικού σκεπτικού, ενός σχεδίου οξυμμένης αντιπαράθεσης με το κυβερνητικό κέντρο.
Ας ψηλαφίσουμε όμως τις αντιλήψεις που αντιπαρατέθηκαν στη συνέλευση, για να δούμε κιόλας τις επιδιώξεις και τα αποτελέσματα που επέφεραν.
  • Η ΔΑΠ, το φερέφωνο της κυβερνητικής πολιτικής, προσπάθησε ακόμα και πριν από τη συνέλευση να αναπαράγει τις απειλές που εξαπολύονταν από καθηγητικές φωνές, οι οποίες μιλούσαν για εφαρμογή του νέου Νόμου-πλαίσιο και για απώλεια του εξαμήνου πριν από τις διακοπές. Επαναλαμβάνοντας με ένα εμμονικό τρόπο ότι ο νόμος-πλαίσιο αποτελεί νόμο του κράτους, προσπάθησε να αποτρέψει την αμφισβήτηση τόσο του νόμου όσο και των κυβερνητικών επιλογών. Άλλωστε δεν είχαμε και καμία αυταπάτη για το ρόλο που επιτελεί εδώ και τόσα χρόνια η κυβερνητική παράταξη, η οποία δρα ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών και απομονώνεται ορθώς από αυτούς.
  • Η ΠΑΣΠ εξίσου αποτυχημένα προσπάθησε να πείσει ότι όχι μόνο δεν είναι με τις καταλήψεις άλλα πως αρκεί να υιοθετήσουμε το πολιτικό πλαίσιο - πρόταση για την παιδεία του Giorgakis. Μη ξεχάσουμε να σας ψηφίσουμε παιδιά! Για να καλύψει από την άλλη την πολιτική της ανυπαρξία, αποπειράθηκε ευκαιριακά να κλέψει τις εντυπώσεις και να γίνει πρόσκαιρα αρεστή, κατεβάζοντας ένα ψήφισμα επί της διαδικασίας της συνέλευσης. Το ψήφισμα αυτό, που τελικά καταψηφίστηκε από το σώμα της συνέλευσης (και δίχασε και την ίδια την ΠΑΣΠ), διάβαζε επιλεκτικά και κατά το δοκούν το καταστατικό του συλλόγου αποκρύπτοντας ότι εντός αυτού υπάρχουν άλλες διατάξεις που ενεργοποιούμενες θα μπορούσαν να τους δημιουργήσουν σοβαρό πρόβλημα. Ας θυμηθούμε για παράδειγμα την πρόταση της ΠΑΣΠ στο Δ.Σ. προ διετίας για σπάσιμο του συλλόγου κι ας δούμε τι κυρώσεις προβλέπει το καταστατικό για αυτή την περίπτωση.
  • Η ΠΚΣ συνεχίζοντας το κατασταλτικό για το κίνημα τροπάρι του Δεκέμβρη (κεντρική γραμμή του Κόμματος άλλωστε), επέλεξε για μία ακόμη φορά να επιτεθεί στην εξέγερση της νεολαίας καταθέτοντας ένα κατάπτυστο ψήφισμα, αποδεικνύοντας ότι οτιδήποτε δε μπορεί να διαχειριστεί και να ενσωματώσει, το καταγγέλλει ως προβοκατόρικο. Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο κινήθηκε και η επιλογή της να καταστήσει μονοθεματική τη γενική συνέλευση γύρω από το Παλαιστινιακό, καλώντας μας γενικά να ξεσηκωθούμε με ένα αόριστο τρόπο. Παραγνωρίζει ή αποκρύπτει όμως ότι η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό και σε κάθε δοκιμαζόμενο λαό δεν πραγματώνεται μόνο με αντιπολεμικό αγώνα (και μάλιστα ανθρωπιστικού χαρακτήρα) αλλά και με τους δικούς μας αγώνες και διεκδικήσεις. Η απομόνωση της λογικής τους με ένα πολύ συστηματικό τρόπο από το σύλλογο φοιτητών τους οδηγεί σε κινήσεις πανικού, όπως η δημιουργία μόνιμης επιτροπής αγώνα… που θα συνταράξει. Άλλαξε ο Μανωλιός και φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς. Επειδή δηλαδή η ΠΚΣ δεν καταφέρνει να πείσει το σύλλογο για το πολιτικό της σχέδιο δημιουργεί ένα μόρφωμα που θα λέει τα ίδια με αυτήν και θα δρα στο όνομα του συλλόγου έξω από τη συνέλευση. Ευχαριστούμε δε θα πάρουμε!
  • Εκτός όμως από τις παραπάνω αντιλήψεις, οι οποίες και μειοψήφησαν, στην αντιπαράθεση ενεπλάκη και μια φωνή-πρόταση που εκφράστηκε από το πολιτικό σκεπτικό και σχεδιασμό του πλαισίου «Παρδαλές Καμήλες». Η λογική του πλαισίου αυτού (το οποίο μάλιστα υπερψηφίστηκε από το σώμα της γενικής συνέλευσης) αναφερόταν στην πολιτικοποίηση και συνειδητοποίηση του συνόλου των μελών του συλλόγου ως προϋπόθεση για την όξυνση του αγώνα, κρίνοντας ως αναποτελεσματική την κατάληψη σε αυτή τη συγκυρία. Εμείς αντιθέτως δεν θεωρούμε τη συνειδητοποίηση και τον αγώνα ως δυο αποκομμένα πράγματα. Είναι διαλεκτικά συνδεδεμένα μεταξύ τους καθώς η συνειδητοποίηση του κόσμου γεννά αγώνες, αλλά και οι ίδιοι οι αγώνες –ιδιαίτερα στις πιο οξυμένες τους μορφές (βλ Κατάληψη)- δρουν ως καταλύτης για την εμβάθυνση της συνειδητοποίησης ακόμη μεγαλύτερης μερίδας κόσμου. Επίσης το πλαίσιο αυτό, καθώς και οι τοποθετήσεις που το υποστήριξαν, αναλώθηκε στην κριτική απέναντι σε μια μορφή πάλης παρασύροντας τη συζήτηση μακριά από τα ίδια τα πολιτικά επίδικα της συγκυρίας στα οποία απλά αναφερόταν επιγραμματικά ή και καθόλου. Επειδή όμως οι μορφές πάλης απορρέουν από το πολιτικό περιεχόμενο, θεωρούμε προβληματική την ασάφεια του πλαισίου αυτού. Αυτή ήταν και η αιτία που υιοθετήθηκε από μερίδες κόσμου που κάθε άλλο παρά τον αγώνα είχαν στο μυαλό τους. Καθένας ερμήνευε το περιεχόμενο του πλαισίου εντελώς διαφορετικά, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμα και οι «χλιαρές» μορφές πάλης-δράσεις που πρότεινε δεν αγκαλιάστηκαν απ’ τον κόσμο της σχολής που το στήριξε. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και οι πιο αντιδραστικές αντιλήψεις, όπως αυτή της ΔΑΠ-μηχανολόγων, ερμηνεύοντας τη λογική αυτή ως κίνηση ενάντια στην κατάληψη, έσπευσε να την επικροτήσει (βλ. Forum μηχανολόγων).

Ε ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ…

Τίποτα από όλα αυτά που άναψαν τη φωτιά του Δεκέμβρη δεν έχει τελειώσει, ώστε να σταματήσουμε να βαδίζουμε στο δρόμο του αγώνα. Ο αγώνας μας όμως, προκειμένου να είναι «ανεξάρτητος» και «ακηδεμόνευτος» (και όχι άχρωμος-άοσμος), πρέπει να είναι πολιτικά επικίνδυνος για το σύστημα. Μόνο έτσι δε θα ενσωματώνεται από το αντίπαλο στρατόπεδο, μόνο όταν συνδυάζει μάχιμο περιεχόμενο με τις κατάλληλες δράσεις. Σε μια συγκυρία όπου η λάμψη της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέμβρη παραμένει ζωντανή, μια συγκυρία που συσκοτίζεται όμως και από τη βαριά σκιά της οικονομικής κρίσης που θα στείλει στον Καιάδα της ανεργίας στρατιές κόσμου, πρέπει να ιεραρχούμε τις προτεραιότητές μας. Δεν είναι ανάλογη των περιστάσεων λοιπόν ούτε η εκδήλωση με τους καθηγητές και η στροφή στα συντεχνιακά μονοπάτια που αυτή εισάγει, ούτε το χαμήλωμα του κινηματικού πήχη όταν το κοινωνικό καζάνι ακόμη βράζει. Και αυτό ακριβώς φιλοδοξούσε να αποτυπώσει το πλαίσιο της Συντονιστικής Επιτροπής, το οποίο και στηρίξαμε ως ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ. Σε μια εποχή που το βίαιο λαϊκό ξέσπασμα έχει αναδείξει όλη τη σαπίλα που κρύβονταν κάτω από το κοινωνικό χαλάκι, το πλαίσιο της συντονιστικής επιτροπής επέλεξε να «επενδύσει» στη συνέχιση του οξυμένου αγώνα. Ενός αγώνα που όταν η κυβέρνηση θα κάνει αναδίπλωση, δε θα περιμένει τον κάθε λογής ανασχηματισμό και το ξαναμοίρασμα μιας τράπουλας χρόνια σημαδεμένης. Αλλά που αντίθετα θα βγαίνει στην επίθεση. Επίθεση για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.
Ο αγώνας μας λοιπόν για να είναι αποτελεσματικός και νικηφόρος, δε μπορεί να μένει «αόριστος», μα πρέπει να είναι σαφώς «ορισμένος». Ορισμένος από τη συγκυρία στην οποία βρισκόμαστε, αλλά και ορισμένος από το που στοχεύουμε εμείς να «πάει το πράγμα». Κατά την άποψή μας και η συγκυρία είναι εξαιρετικά πυκνή, και ο δικός μας ο στόχος είναι επιτακτικός. Το άμεσο επόμενο διάστημα λοιπόν, οφείλουμε να διατηρήσουμε ζωντανή την κινηματική φλόγα με πορείες και συνελεύσεις, ώστε στο κοντινό μέλλον να μπορούμε να ξαναμιλάμε για την εκ νέου κλιμάκωση των κινητοποιήσεών μας. Συνεχίζουμε να βαδίζουμε μέχρι την τελική νίκη…

ΚΑΜΙΑ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

ΑΡιστερή ΑΓωνιστική Ενότητα



Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση

Αποτελέσματα ψηφοφορίας πλαισίων της ΓΣ στις 21/1/2009



Κοινό Πλαίσιο 69 (ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ, ΣΣΠ, Ανένταχτοι Αγωνιστές)

ΠΚΣ 51
Αναρχικό πλαίσιο 17 (μόνιμη κατάληψη, συνέλευση κάθε μέρα)
Λευκά 8

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ…


Παρά τις πρωτοχρονιάτικες τυμπανοκρουσίες για την έλευση ενός "ελπιδοφόρου" 2009 και τα συνεχή ρεπορτάζ για την κίνηση της αγοράς από υποτιθέμενους καταναλωτές, η λάμψη της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέμβρη, με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου απο αστυνομικό, φωτίζει τις πραγματικές αιτίες που οδηγούν τους δεινοπαθούντες λαούς να αντιστέκονται. Ο ηρωικός αγώνας του πολυδοκιμασμένου παλαιστινιακού λαού για ανεξαρτησία απέναντι στις ιμπεριαλιστικές διαθέσεις του πάνοπλου Ισραήλ, η τραμπούκικη επίθεση με βιτριόλι στην καθαρίστρια και συνδικαλίστρια Κωσταντίνα Κούνεβα από την εργοδοσία, οι εκατοντάδες συλληφθέντες και προφυλακισμένοι (ακόμα και με τον τρομονόμο) αγωνιστές του Δεκέμβρη, όλοι αυτοί που εναντιώθηκαν σε ένα σάπιο σύστημα που αυθαιρετεί εις βάρος μας, εκβιάζοντας μας, ξεπουλώντας μας, χτυπώντας μας, σκοτώνοντας μας, υπονομεύοντας το μέλλον της γενιάς μας, σε καλούν να αποφασίσεις με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις.

ΚΑΜΙΑ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ιμπεριαλιστική-πολεμική επέμβαση της αστικής τάξης του Ισραήλ. Μόνο που ο θάνατος αυτός δεν είναι ούτε μεμονωμένος, ούτε τυχαίος, είναι χρόνιος και πολύ καλά προμελετημένος.
Έχει αρχίσει απ' τα μέσα τουλάχιστον του 20ού αιώνα με την συντεταγμένη προσπάθεια εξοστρακισμού του παλαιστινιακού
λαού από τα ίδια του τα εδάφη. Ενός λαού κυνηγημένου που είναι πρόσφυγας στην ίδια του τη χώρα. Ενός λαού του οποίου το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση έχει επανειλημμένως καταπατηθεί όχι μόνο από συμφωνίες που χυδαία αθετήθηκαν (βλ. συμφωνία Όσλο για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους), όχι μόνο από τον οικονομικό αποκλεισμό και το εμπάργκο που έχουν οδηγήσει στην πείνα και την εξαθλίωση, όχι μόνο από την φασιστικής έμπνευσης ανέγερση του τεράστιου τείχους που έχει μετατρέψει την λωρίδα της γάζας σε ένα διευρυμένο κολαστήριο τύπου Γκουαντάναμο. Αλλά και από την καταπάτηση με τον πιο βάναυσο τρόπο από τις ίδιες τις ερπύστριες που έχουν καταπνίξει στο αίμα την μαρτυρική γωνιά του πλανήτη που λέγεται Παλαιστίνη. Μια γωνιά που επειδή είχε την τύχη ή μάλλον την ατυχία να βρίσκεται στο επίκεντρο μιας περιοχής με τεράστια γεωπολιτική στρατηγική σημασία και βρίσκεται χρόνια τώρα στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που θέλουν έχοντας ως ορμητήριο το ισραηλινό κράτος να ελέγξουν τους δρόμους του πετρελαίου και να πάρουν στα χέρια τους τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της ευρύτερης νευραλγικής περιοχής της Μέσης Ανατολής.

Απέναντι σε τούτη την κατάσταση υπάρχουν δύο λογικές:
Η μία που ακούγεται από τις κυβερνήσεις των αστικών κρατών της Δύσης και από τους οργανισμούς τους, τις ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις (ΝΑΤΟ,ΕΕ,ΟΗΕ). Μια λογική που στην πιο ξεκάθαρη εκδοχή της μιλάει για το (άκουσον-άκουσον) δικαίωμα αυτοάμυνας του Ισραήλ απέναντι στους "τραμπούκους" της ΧΑΜΑΣ και που στην πιο μεταμφιεσμένη εκδοχή της ντύνεται τη λογική των ίσων αποστάσεων που καταδικάζουν γενικόλογα τη βία και τις ακρότητες από όλες τις πλευρές.

Η λογική αυτή αντιστρέφει ή αποκρύπτει πλήρως το ποιός είναι ο θύτης και ποιός το θύμα και συνεπώς δίνει το πράσινο φως στο Ισραήλ να επιτίθεται. Και σαν να μην έφτανε αυτό ακόμα και η ελληνική κυβέρνηση καλεί τους λαούς στην πιο φθηνή και αναποτελεσματική φιλανθρωπία ώστε να... καταπολεμηθεί ο πόλεμος με εράνους και οι αντιδράσεις των λαών να είναι ελεγχόμενες. Ταυτόχρονα βέβαια στέλνουν στρατιωτικές αποστολές, στρατιωτικό και πολεμικό εξοπλισμό στηρίζοντας στην πράξη τον πόλεμο.

Η 2η λογική είναι κατά τη γνώμη μας και η μόνη υπαρκτή και νικηφόρα διέξοδος όπου συμπυκνώνεται στο σύνθημα: "Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ"

Με αυτό το πρόταγμα πρέπει όλοι οι λαοί να βγούμε στους δρόμους, εκφράζοντας την έμπρακτη στήριξη και αλληλεγγύη μας στον ηρωικό παλαιστινιακό λαό, δίνοντας μια ηχηρή απάντηση που θα σταματήσει αυτόν τον πόλεμο και θα βάλει στο στόχαστρο την πολιτική των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων και το ίδιο το
καπιταλιστικό σύστημα που γεννά πολέμους-φτώχεια-εκμετάλλευση
-ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ
-ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Στις 22 Δεκέμβρη η Κωσταντίνα Κούνεβα εργαζόμενη στον ΗΣΑΠ-ΟΙΚΟΜΕΤ, γραμματέας του παναττικού σωματείου καθαριστριών γνωστή για την συνδικαλιστική της δράση και η οποία είχε υπερασπιστεί επαναλληνημένα τα δικαιώματα της και των συναδέλφων της, δέχτηκε μαφιόζικη επίθεση με βιτριόλι έξω από το σπίτι της από τραμπούκους που εκτελούσαν εντολές της εργοδοσίας. Η κατάσταση της παραμένει κρίσιμη και καθόλου σταθερή κινδυνεύοντας να χάσει ακόμα και τη ζωή της ή να μείνει με μόνιμη αναπηρία(απώλεια όρασης). Η επίθεση αυτή δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά εντάσσεται στα πλαίσια της διαρκούς προσπάθειας της τρομοκράτησης των εργαζομένων στον χώρο αυτό, οι οποίοι δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες υπό καθεστώς πλήρους εκμετάλλευσης. Πιο συγκεκριμένα η εταιρία αυτή επιλέγει αποκλειστικά μετανάστες με πράσινη κάρτα όπως είναι και η Κωνσταντίνα Κούνεβα ώστε να βρίσκονται υπό καθεστώς ομηρίας, αρνείται την ένταξη τους στα βαρέα και ανθυγιεινά και τους απειλεί με δυσμενείς μεταθέσεις και απολύσεις. Η ευθύνη για την κατάσταση αυτή δεν βαρύνει μόνο τα καθάρματα της ΟΙΚΟΜΕΤ αλλά βαρύνει εξίσου τον ΗΣΑΠ που προσέλαβε την συγκεκριμένη εταιρία αλλά και το υπουργείο εργασίας και την ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ που παρά τις συνεχείς καταγγελίες του σωματείου εργαζομένων αδιαφόρησαν προκλητικά αφήνοντας ανενόχλητο τον εργολάβο Οικονομάκη να αντιμετωπίζει τις εργαζόμενες σαν σκλάβες.

Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΤΟΥ ΛΑΟΥ Η ΠΑΛΗ ΘΑ ΤΗΝ ΣΠΑΣΕΙ

Το πογκρόμ της αστυνομίας σε σπίτια κατοίκων των εξαρχείων τις τελευταίες ημέρες έρχεται να προστεθεί στις 246 συλλήψεις και 67 προφυλακίσεις του Δεκέμβρη, συνθέτοντας ένα σκηνικό όπου κάθε πολίτης αντιμετωπίζεται ως εν δυνάμει τρομοκράτης. Μάλιστα, η δίωξη 21 διαδηλωτών (εκ των οποίων οι 17 ανήλικοι) στη Λάρισα και 3 στην Κοζάνη με τον τρομονόμο (ουσιαστικά δηλαδή θεωρούνται μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης και δικάζονται σε κλειστές χωρίς ενόρκους δίκες και με σκληρότερες, μη εφέσιμες, ποινές)δείχνει την περαιτέρω κατασταλτική θωράκιση του κράτους απέναντι σε όσους αντιστέκονται.

  • ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
  • ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ

ΑΡιστερή ΑΓωνιστική Ενότητα



Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση