Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Καταγγελία ΕΑΑΚ για τους θρασύδειλους τραμπουκισμούς της ΚΝΕ στην Πάτρα

Το πρωί της Δευτέρας 18/5 στο Τμήμα των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, χωρίς προσχήματα 80 και πλέον μέλη της ΚΝΕ από όλο το Πανεπιστήμιο της Πάτρας επιτέθηκαν με συμμορίτικο και τραμπούκικο τρόπο σε μέλη των σχημάτων της Ε.Α.Α.Κ., με αποτέλεσμα 3 φοιτητές μέλη της Ε.Α.Α.Κ. να βρεθούν στο νοσοκομείο, με τον ένα σε σοβαρό κίνδυνο. Τα χέρια που σηκώθηκαν το πρωί στους Ηλεκτρολόγους, οι κλωτσιές σε πεσμένα μέλη της Ε.Α.Α.Κ. είχαν σκοπό να στείλουν ανθρώπους στο νοσοκομείο. Χτυπώντας με τον πιο τραμπούκικο και πραγματικά δολοφονικό τρόπο, όποιον βρισκόταν μπροστά τους (έφτασαν στο σημείο να χτυπήσουν διερχόμενες φοιτήτριες και καθηγητή!), απαιτούσαν την απομάκρυνση οποιουδήποτε ΕΑΑΚίτη ή και φίλα προσκείμενου φοιτητή στην ΕΑΑΚ από το κτίριο των Ηλεκτρολόγων αντιλαμβανόμενοι με αυτόν τον τρόπο την πολιτική, οδηγώντας τελικά σε απαξίωση του ίδιου του συλλόγου και των διαδικασιών του.

Η πρακτική αυτή δεν ανήκει ούτε στην Χρυσή Αυγή, ούτε σε κάποια άλλη παρακρατική συμμορία παρ’ ότι μοιάζουν επικίνδυνα. Παρά το γεγονός ότι αυτές οι συμμορίες στοχοποιούν περισσότερο από όλους αγωνιστές και σχήματα της Ε.Α.Α.Κ. Η πρακτική αυτή ανήκει στην ΚΝΕ που αποδεικνύει με αυτή την πρακτική της πόσο σχέση έχει με το ήθος της αριστεράς και πόσο πολύ σχέση έχει με το οπαδιλίκι και τις πρακτικές των παλιών και νέων διωκτών του εργατικού και αριστερού κινήματος. Πρακτικές συμμορίας σαν και αυτή ρίχνουν νερό στο μύλο όσων δυσφημούν και αμαυρώνουν το άσυλο. Ρίχνουν νερό στο μύλο της κυβέρνησης και του ΠαΣοΚ γιατί αντί να βλέπουν τον εχθρό τους σε αυτούς, επιλέγουν να επιτίθενται σε αγωνιστές της ΕΑΑΚ και του φοιτητικού κινήματος.

Η κίνησή αυτή έχει γίνει ξανά: Έγινε στην τραμπούκικη επίθεση της ΚΝΕ στους φοιτητικούς συλλόγους στο Πολυτεχνείο του 2005. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι η ΚΝΕ επιλέγει σήμερα να χτυπήσει τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ., που χρόνια τώρα βάζουν μια κινηματική και αγωνιστική κατεύθυνση στους φοιτητικούς συλλόγους, προωθώντας τις ανάγκες και τα συμφέροντα των φοιτητών. Είναι αυτή η χρεοκωπημένη αντίληψή για την αριστερά, μια αντίληψη στην οποία οι φοιτητές γύρισαν την πλάτη στις τελευταίες φοιτητικές εκλογές με τον πιο καθαρό τρόπο σημειώνοντας πτώση πάνω από 1,5%. Όποιο κίνημα δεν μεταφέρεται αυτόματα και στην κάλπη σε -ψήφο στο ΚΚΕ- είναι και επικίνδυνο για τους ίδιους. Κατά τη γνώμη τους, μόνο η δική τους οργανωτική ανάπτυξη και εκλογική καταγραφή θα σημαίνει αναζωογόνηση για το κίνημα.

Η αλήθεια όμως είναι ότι οι συμμορίτικες πρακτικές δεν μετριάζουν καθόλου το γεγονός ότι η ΠΚΣ είναι ο μεγάλος χαμένος των φοιτητικών εκλογών.
Και αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι η γραμμή της ηττοπάθειας, της περιχαράκωσης και της καταγγελίας των αγώνων, που κορυφώθηκε τον Δεκέμβρη, δεν μπορεί να αποτελέσει πραγματική και ριζοσπαστική διέξοδο για την νεολαία.

Η αριστερά που τα τελευταία χρόνια δέχεται συνεχώς συγχαρητήρια από την κυβέρνηση (τα ‘’μπράβο’’ του Στυλιανίδη μαζί με τα ‘’μπράβο’’ του Καραμανλή τον Δεκέμβρη και το κάλεσμα ακροδεξιών φυλλάδων για ‘’σώσει την νομιμότητα’’ το ΚΚΕ) είναι η ίδια με την αριστερά που πιστεύει ότι οι αγώνες δεν μπορούν να φέρουν νίκες, είναι η ίδια η αριστερά που αντί να στέκεται πλάι στους αγώνες του εργαζόμενου κόσμου και της νεολαίας, προσπαθεί να τα εξαργυρώσει στην κάλπη και στην κομματική άνοδο.

Η μόνη διέξοδος για τους φοιτητικούς συλλόγους είναι
να γυρίσουν την πλάτη σε όσους κάνουν σήμερα πολιτική με όρους συμμορίας. Να γυρίσουν απαξιωτικά την πλάτη σε όσους αμαυρώνουν την ίδια την αριστερά με τη λογική και την πρακτική τους. Να παλέψουν μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, μέσα από την ισχυροποίηση των συλλογικών τους διαδικασιών για τις ανάγκες και τα συμφέροντά τους, να δώσουν την μάχη μέχρι την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης ΠαΣοΚ ΕΕ και των εκφραστών της σε εκπαίδευση και εργασία.

Η άλλη αριστερά που έχει ανάγκη η εποχή μας,
η εποχή της οικονομικής κρίσης αλλά και των εκρηκτικών δυνατοτήτων που έδειξε ο Δεκέμβρης και τα κινήματα των τελευταίων χρόνων απέχει πολύ από τραμπούκικους ΨΕΥΤΟηγεμονισμούς, από συμμορίες και από μαφιόζικες επιθέσεις. Βρίσκεται και γεννιέται στους δρόμους, στους αγώνες, στις νίκες του εργαζόμενου κόσμου και της νεολαίας.

ΕνιαίαΑνεξάρτητηΑριστερήΚίνηση ΑΕΙ-ΤΕΙ

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

2009 - αποτελέσματα φοιτητικών εκλογών συλλόγου ηλεκτρολόγων και μηχανολόγων

Ψήφισαν 983 (1128)
Άκυρα 69 7% (67 5,9%)

Έγκυρα 914 100% (1061)
Λευκά 34 3,7% (22 2,1%)

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ 253 27,7% (275 25.9 %) -22 +1,8%
ΠΚΣ 238 26% (314 29.6 %) -76 -3,6%
ΠΑΣΠ 198 21,7% (229 21.6 %) -31 +0,1%
ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ 158 17,3% (153 14.4 %) +5 +2,9%
ΑΡΕΝ 22 2,4% (49 4.6 %) -27 -2,2%
ΣΣΠ 11 1,2% (11 1%) 0 +0,2

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Όσα δε φτάνει η Π.Κ.Σ. τα κάνει προβοκάτσια…

Εδώ και μισό χρόνο και ιδιαίτερα μετά τη νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη, το ΚΚΕ και οι δυνάμεις της ΚΝΕ, έχουν πραγματοποιήσει μια επικίνδυνη για το κίνημα στροφή. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια αρκούνταν σε μια ηττοπαθή λογική «αριστερόστροφης» διαμαρτυρίας και σε μια ιδιοκτησιακή λογική για το κίνημα, πλέον η πολιτική λογική τους, τους οδηγεί σε ανοιχτή καταγγελία και καταστολή των ριζοσπαστικών φωνών και πρακτικών εντός αυτού.
Η στάση τους το Δεκέμβρη κατέδειξε με τον πιο κραυγαλέο τρόπο την επικινδυνότητα των επιλογών τους. Αντί να δουν τους χιλιάδες νέους εργαζόμενους, φοιτητές, μαθητές, μετανάστες που πλημμύρισαν τους δρόμους της Ελλάδας, και εξέφρασαν (έστω με έναν αντιφατικό τρόπο) με ριζοσπαστικές πρακτικές την οργή τους ενάντια στο σύστημα, επέλεξαν να απαντήσουν στα ερωτήματα που έθεταν μικροαστικά στρώματα και η ακροδεξιά, για τάξη και ασφάλεια. Έδωσαν έτσι στην κυβέρνηση, μιλώντας για «ξένα κέντρα», «κουκουλοφόρους χούλιγκαν», «σωματέμπορους από το Αιγάλεω», χέρι βοήθειας ώστε να ανασυνταχθεί και να ανοίξει το δρόμο για την κατασταλτική της αντεπίθεση, την οποία βιώνουμε και σήμερα (εφαρμογή τρομονόμου μέχρι και σε ανήλικους, «κουκουλονόμος», επίθεση στο άσυλο).
Η προδοτική αυτή στάση της ΠΚΣ, δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία το Δεκέμβρη, αλλά πρέπει να της αναγνωρίσουμε ότι με συνέπεια την υπερασπίζει όλη τη φετινή χρονιά. Ας θυμηθούμε μερικά γεγονότα:
• Στις φετινές εκδηλώσεις για την εξέγερση του Πολυτεχνείου (στην οποία παρεμπιπτόντως σπάσανε και πολλά τζάμια) αφού αρχικά πήραν την επιλογή να απαιτήσουν να έχει η ΚΝΕ το μεγαλύτερο χώρο παρέμβασης μη διστάζοντας να παίξουν και ξύλο με τους φοιτητικούς συλλόγους γι’ αυτό. Έπειτα τη στιγμή που κρανοφόροι τραμπούκοι ΔΑΠίτες-ΟΝΝΕΔίτες-Χρυσαυγίτες, προσπάθησαν να παρελάσουν στρατιωτικά και αμαυρώσουνε το χώρο με εμετικά φασιστικά συνθήματα («Εμείς σκοτώσαμε Λαμπράκη-Μπελογιάννη, αίμα για το αίμα του Παύλου Μπακογιάννη»), επέλεξαν, αντί να συνδράμουν έμπρακτα στην προσπάθεια των φοιτητικών συλλόγων να υπερασπίσουν το χώρο, να φωνάζουν φαντεζί συνθήματα για το «Κόμμα» και να χτυπάνε παλαμάκια.
• Το Δεκέμβρη αρχικά, όπου μπορέσανε, κλείσανε σχολές επικαλούμενοι απόφαση του ΚΚΕ, απουσία οποιασδήποτε συλλογικής διαδικασίας μαζικού φορέα. Συνέχισαν με ξεχωριστές πορείες μακριά από τις ζωντανές διαδικασίες της αγωνιζόμενης νεολαίας και τις συγκρουσιακές πρακτικές της. Τελικά περάσανε στην καταγγελία και την ανοιχτή αντιπαράθεση με το κίνημα, αποσπώντας τα συγχαρητήρια της ΕΛ.ΑΣ., του Καρατζαφέρη και της «Αυριανής».
• Μπορεί μια στις δυο λέξεις τους να είναι οι «εργαζόμενοι», αλλά στον αγώνα ενάντια στις εργολαβίες και υπέρ της μονιμοποίησης των εργαζομένων του ΑΠΘ που ξεκίνησε ο σύλλογος μας, επέλεξε να μείνει αμέτοχη. Χωρίς να μένει όμως εκεί, άνοιξε και πάλι μέτωπο με την Κατάληψη της Πρυτανείας, μέσα από τις σελίδες του Ριζοσπάστη και όχι μόνο, υιοθετώντας τις απόψεις του Πρύτανη για αγνώστους καταληψίες και για απουσία μαζικών φορέων. Το γεγονός ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι που συμμετείχαν στην κατάληψη αυξάνονταν και σωματεία με συνελεύσεις στήριζαν τον αγώνα (βλέπε απόφαση ΠΕΚΟΠ-σωματείο της Κωνσταντίνας Κούνεβα) δε φάνηκε να τους προβληματίζει, αποδεικνύοντας ότι όποιον αγώνα δεν ελέγχουν, τον πολεμούν.
Σε εκείνες μάλιστα τις τρεις εβδομάδες αυτού του αγώνα, η μόνη τους «πολιτική» πράξη ήταν η στοχευμένη επίθεση και ξυλοδαρμός μέλους σχήματος της ΕΑΑΚ στην Αρχιτεκτονική πριν από τη διενέργεια Γ.Σ του συλλόγου, τραμπούκικη επίθεση που προσιδιάζει σε ενέργειες φασιστικών και παρακρατικών μηχανισμών.

Το πρωί της Πέμπτης 7/5, μέλη της Πανσπουδαστικής επιτέθηκαν με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο στους χώρους του σχήματός μας στους Ηλεκτρολόγους, σκίζοντας όλες τις αφίσες και γράφοντας υβριστικά συνθήματα στους τοίχους. Ισχυρίζονταν μάλιστα, ότι η τραμπούκικη αυτή τους επίθεση ήταν απάντηση στον εμπρησμό των αφισών τους το προηγούμενο βράδυ, την ώρα που το σχήμα μας διοργάνωνε προβολή στην αίθουσα 5 παρουσία δεκάδων μελών του συλλόγου. Χωρίς να έχει καμία σημασία το γεγονός ότι εμείς μόλις αντιληφθήκαμε τη φωτιά διακόψαμε την προβολή για να τη σβήσουμε (φυσικά για να μην επεκταθεί η φωτιά και όχι επειδή μας έπιασε κανένας καημός για της αφίσες της ΠΚΣ), δε μας κάνει καμιά εντύπωση ότι θέλησαν να χρεώσουν σε εμάς τον εμπρησμό. Με την ίδια λογική και «συνέπεια» που λειτούργησε στις περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν, η ΠΚΣ έψαξε και πάλι να βρει τον εχθρό στα αριστερά της (μη ξεχνάμε ότι έχουμε κι εκλογές) και όχι σε κάποιον από τους. ..ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ.. Απλά να αναφέρουμε ότι εκείνο το βράδυ πραγματοποιούνταν μαζικές αφισοκολλήσεις από ΔΑΠ και ΠΑΣΠ σε όλο το πανεπιστήμιο, χωρίς να θέλουμε να πούμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τους λόγους που και κάποιος μεμονωμένος φοιτητής θα έκανε μια ανάλογη ενέργεια.

Τέλος, ο ρόλος του ΚΝιτη-νταβατζή συνεχίζεται και στο καμαράκι του συλλόγου, όπου τα μέλη της ΠΚΣ τους τελευταίους μήνες, στη προσπάθεια να το μετατρέψουν σε στέκι τους, έχουν σκίσει όλες τις αποφάσεις-αφίσες του
συλλόγου μας. Τους πονάει τελικά που τα τελευταία 3 χρόνια, ο σύλλογος τους έχει απομονώσει μέσα από τις μαζικές του γενικές συνελεύσεις.

Λένε «ισχυρή Π.Κ.Σ.- ισχυροί σύλλογοι»…

Εννοούν ισχυρή Π.Κ.Σ.- σύλλογοι τσιφλίκια της Κ.Ν.Ε.

ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΞΕΒΡΑΣΕΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΑΡιστερή ΑΓωνιστική Ενότητα



Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΘΕΑΤΕΣ…

Οι 3 μάγοι του φοιτητικού συνδικαλισμού (ΔΑΠΠΑΣΠΠΚΣ) έκαναν και πάλι το
θαύμα τους… Αυτή τη φορά από το καπέλο έβγαλαν καινούριο τρικ.
Εκλογο-απολογιστική συνέλευση το είπαν. Μόνο που αυτή τη φορά οι θεατές
απογοητεύτηκαν. Γιατί δεν είχαν τίποτα να περιμένουν από μια τέτοια
παράσταση.

Και πως θα ήταν δυνατό να περιμένουν βέβαια. Από τη στιγμή που οι
εκλογο-απολογιστικές συνελεύσεις, δεν είναι κάτι άλλο, παρά μια άχαρη
διαπαραταξιακή αρένα. Όπου το επίκεντρο της συζήτησης και το επίδικο της
διαδικασίας τους, δεν είναι το πώς ο σύλλογος θα χαράξει αυτοτελώς την
πολιτική του κατεύθυνση με γνώμονα τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας, αλλά
το πώς μέσα από μια πασαρέλα φοιτητικών παρατάξεων θα επικρατήσει η
ομορφότερη.

Ωστόσο, η πολιτική που θέλουμε να πρεσβεύσουμε σαν ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ, δεν έχει
καμία σχέση με τέτοιες πανηγυριώτικες φιέστες. Διότι καταρχάς δεν πιστεύουμε
ότι οι διακριτές πολιτικές αντιλήψεις που όντως υπάρχουν μέσα στο σύλλογο,
πρέπει να κοντράρονται με όρους debate. Για να είναι γόνιμη μια πολιτική
κουβέντα και όχι διάλογος κωφών, μόνος δρόμος είναι οι Μαζικές Γενικές
Συνελεύσεις όλων των φοιτητών του Συλλόγου. Συνελεύσεις που όχι μόνο θα
αποτιμούν, αλλά που θα αποφασίζουν κιόλας. Μονάχα έτσι διασφαλίζεται ότι οι
αποφάσεις του συλλόγου γίνονται κατανοητές σε όλα του τα μέλη, και όχι
εργαλεία για την οποιαδήποτε παραταξιακή χρήση.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως στις ελάχιστες περιπτώσεις που έχουν
πραγματοποιηθεί κατά καιρούς Εκλογοαπολογιστικές Συνελεύσεις, αυτές
συνέβησαν σε συλλόγους κινηματικά ανενεργούς, όπου οι δυνάμεις του
δικομματισμού ΔΑΠ και ΠΑΣΠ κρατάνε εκεί τα ηνία (βλέπε ΠΑΜΑΚ). Αυτό το
γεγονός μαρτυρά από μόνο του, ότι κάτι βρωμάει γύρω από το παραμυθάκι των
εκλογοαπολογιστικών Συνελεύσεων. Διότι όταν σε σχολές σαν το ΠΑΜΑΚ, που
πρέπει να φτύσει κανείς αίμα για να κάνει Συνέλευση λόγω της αυτοδυναμίας, η
ίδια η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ καλεί σε εκλογοαπολογιστική, και μόνο του αυτό το γεγονός
είναι στοιχείο προβληματισμού για το αν ο σύλλογος μας θέλουμε να υιοθετήσει
τέτοια μονοπάτια. Κατά την άποψη μας ο σύλλογος δεν είναι εκείνο το
«βαρόμετρο» που θα σφυγμομετρήσει τα ποσοστά της κάθε παράταξης 6 ημέρες
πριν τις εκλογές (πόσο τυχαία η ημερομηνία που διάλεξαν!!). Ο φοιτητικός
Σύλλογος δεν είναι εργαλείο κανενός και δεν του αρμόζει παρά να συζητά και *να
αποφασίζει* ο ίδιος για τον εαυτό του. Οι δε παρατάξεις ή τα σχήματα, ή ο
οποιοσδήποτε άλλος ανένταχτος, μπορούν να καταθέτουν βέβαια τα πλαίσια και
τις αντιλήψεις τους, μα δε μπορούν να υποκαταστήσουν τον όλο σύλλογο.

Για να γίνουν πιο προσιτά και αντιληπτά τα παραπάνω, ένα άλλο πράγμα που
έχει αξία να αναφερθεί, είναι το γιατί φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε περί
Εκλοαπολογιστικών Συνελεύσεων (λήμμα ευτυχώς άγνωστο στο μέχρι τώρα
«λεξικό» του Συλλόγου Φοιτητών Μηχανολόγων – Ηλεκτρολόγων)…

*ΔΕΥΤΕΡΑ 27/4* και διεξάγεται ΔΣ του συλλόγου μας. Κάποια στιγμή και ενώ
τίθονταν ζήτημα για το πότε θα κάνει συνέλευση ο σύλλογος, η ΠΑΣΠ κατεβάζει
πρόταση για εκλογοαπολογιστική Συνέλευση την Τετάρτη 6/5. Αυτή η πρόταση δε
θα μπορούσε βέβαια να μείνει αναπάντητη… Έτσι η ΔΑΠ, μαζί με την ΠΚΣ
συμψηφίζουν την κατά τα άλλα «αντιπαραθετική» πρόταση για εκλογοαπολογιστική
Συνέλευση την Πέμπτη 7/5, η οποία και εγκρίνεται από την πλειοψηφία του ΔΣ.

Στο σημείο αυτό γεννάται εκ των πραγμάτων ένα ερώτημα. Η ΔΑΠ με την ΠΑΣΠ,
είναι λογικό, ως παρατάξεις του δικομματισμού και της …πλουτοκρατίας, να
θέλουν να βάλουν ταφόπλακα στο σύλλογο και να προσπαθούν να στρέψουν την
κουβέντα του συλλόγου σε πολιτικά ακίνδυνα μονοπάτια. Είναι λογικό και το
έχουμε δει συχνά, να σαμποτάρουν οποιαδήποτε ζωντανή συζήτηση ακόμα και με
την πλήρη απουσία τους και να προάγουν τη λογική των πάρτυ και την πολιτική
των εκλογικών παραβάν (λες και σκεφτόμαστε μόνο μια φορά το χρόνο). Γιατί
όμως μια αριστερή λεγόμενη αντίληψη σαν αυτή της ΠΚΣ, να τσιμπάει σε
τέτοια δολώματα; Τύχη, ή μήπως η ίδια η συνολική αντίληψη και οπτική της
ΠΚΣ, είναι που έχει το πρόβλημα. Το σαμποτάρισμα Γενικών Συνελεύσεων κατά τη
διάρκεια της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέμβρη σε μια σειρά σχολών
πανελλαδικά, το αυτόκλητο (ως ΠΚΣ) κλείσιμο σχολών επίσης το Δεκέμβρη (βλ.
Φιλοσοφική σχολή ΑΠΘ, Πάντειο) ενώ υπήρχαν οι όροι για την τέλεση
Συνελεύσεων, οι επιτροπές αγώνα (η ΠΚΣ και οι φίλοι της δηλαδή) που έχει
στήσει και στη σχολή μας, έχουν ένα ξεκάθαρο νήμα που τα δένει μεταξύ τους:

  • καμιά εμπιστοσύνη στην κρίση των μελών του συλλόγου. Γι’αυτό και
καταδικάζει κάθε τι που δεν ελέγχει πλήρως (βλ. Δεκέμβρης, φοιτητικά
κινήματα 2006-2007, αγώνας ενάντια στις εργολαβίες),
  • διάχυση ηττοπάθειας. Τα κινήματα δεν νικάνε λόγω των αρνητικών
συσχετισμών, γι’αυτό οργανωθείτε σε εμάς για να ωριμάσουν οι συνθήκες.

Έτσι, καθόλου παράξενο δεν είναι κατά τη γνώμη μας που η ΠΚΣ πέφτει σε μια
ακόμη πολιτική λούμπα. Αυτή της εκλογοαπολογιστικής συνέλευσης. Μιας
συνέλευσης gallop για τις φοιτητικές εκλογές. Τουλάχιστον αυτή τη φορά είναι
ειλικρινείς και οι ίδιοι: «Στις 13 του Μάη, ισχυρή ΠΚΣ σημαίνει ισχυροί
σύλλογοι». Ισχυροί Σύλλογοι όμως σημαίνει για εμάς Γενικές Συνελεύσεις,
αγωνιστικές και μαχητικές πολιτικές αποφάσεις, φοιτητικό κίνημα διαρκείας.

…ΑΣ ΚΛΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Συνεπώς, κλείνοντας το κείμενο αυτό με τη δικιά μας αντίληψη ως ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ,
καλούμε όλα τα μέλη του Συλλόγου φοιτητών Μηχανολόγων – Ηλεκτρολόγων, την
Πέμπτη 7 Μαιου να στηρίξουν τη ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ (και όχι μόνο σχημάτων ή παρατάξεων).



Να συζητήσουμε για το φλέγον ζήτημα των αλλαγών στις εξετάσεις του ΤΕΕ,
που θέλει να τοποθετήσει ένα ακόμη «φίλτρο» για την απομάκρυνσή μας από τη
λήψη επαγγελματικών δικαιωμάτων και να προετοιμάσουμε από τώρα την μαχητική
μας απάντηση. Να συζητήσουμε για την κατασταλτική θωράκιση του κράτους
(τρομονόμοι, νέος νόμος για την κουκουλοφορία και την περιύβριση κατά της
αρχής), να συζητήσουμε για τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ανεργία και
τη διά βίου λιτότητα που φέρνει η πολιτική της οικονομικής κρίσης. Αλλά και
να αποφασίσουμε για τις επόμενες αγωνιστικές κινήσεις του συλλόγου μας, για
το πώς θα σταθεί αλληλέγγυος στη δίκη του συμφοιτητή μας Παναγιώτη
Κετίκη(υπόθεση με τα
πράσινα σταράκια) που δικάζεται στις 19 Μάη στην Κατερίνη, πως θα
συμβάλλουμε στην απελευθέρωση των συλληφθέντων του Δεκέμβρη. Πως στην
τελική, με τον ίδιο μάχιμο και ριζοσπαστικό τρόπο που αποφασίζουμε και
δρούμε σε όλη την φετινή ορμητική χρονιά, θα συμβάλλουμε για να προξενήσουμε
εκείνους τους τριγμούς στην κυβέρνηση, ώστε να μην πέσει κάτω από την μπόχα
των σκανδάλων με μια απλή αντικατάσταση μόστρας από τον πολιτικό του δίδυμο
που λέγεται ΠΑΣΟΚ, αλλά για να πέσει από τα κάτω και από τα αριστερά, από
το ορμητικό ποτάμι που λέγεται φοιτητικό και εργατικό κίνημα, από τον
καταπιεσμένο κόσμο του μόχθου και της δουλειάς.



ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ Ηλεκτρολόγων - Μηχανολόγων

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 7 Μάη, 13:30


στην Αίθουσα 5 των ηλεκτρολόγων


ΣΠΑΜΕ ΤΙΣ ΑΝΟΥΣΙΕΣ ΔΙΑΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΕΣ ΦΙΕΣΤΕΣ ΤΟΥΣ

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΗ, ΟΧΙ ΕΚΛΟΓΟ_ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ

ΑΡιστερή ΑΓωνιστική Ενότητα

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση